Genel bir kaybolma hali sözkonusuydu. Kendimi tanımıyordum, ne istediğimi bilmiyordum. Ordan oraya olaylarla savruluyordum. Bedenim, ruhum, zihnimle bağlantım yoktu. Hiçbir şey hissedemiyor, varoluşsal bir anlam bulamıyordum. Kafam çok karışıktı ve kendime ait bir yol bulamıyordum. Arıyordum ama çıkmazlardaydım. Heryerde, herşeyde, herkeste kendimi arıyordum. ‘Ben kimdim? Yolum neydi? Yol diye bir şey var mıydı?’ hoş onu bile bilmiyordum. O kadar çok şey denedim ki; tam ‘bu bana uydu’ diyordum, içime sinmiş gibi oluyordu sonra yeniden sarsılıyordum. ‘Hayır, bu da değilmiş.’ oluyordu. Ergenlik döneminde çözmüş olmam gereken kimlik bulma sürecini bu yaşta yaşamış olmam bir taraftan ağır geliyordu.

Ergenlerin kimlik bunalımları(kim olduklarına dair fikirlerinin oluşması süreci) mağazada kendisine uyan giysiyi bulmaya çalışan bir kişiye benzetilir. Aynı süreci yaşıyordum. Ancak kabul etmek zorundaydım; bizim neslin talihsizliğiydi bu geç kalma.
Ne bu kayboluşa ve karmaşaya neden olan inanç örüntümün farkındaydım; ne de bu inançların bu kadar önemli oluşunun.

Ve bütün bunlar sonunda zamanı geldiğinde elde ettiğim öz şu oldu; düşünceler zihinsel objeler. Sen neye inanmayı seçersen o doğrultuda bir yaşam yaratırsın. Ancak kendini olaylara kaptırıp düşüncelerini bunların ve çevrenin belirlemesine izin verirsen hayatının kontrolünü kaybedersin. Düşüncelerini, neyi nasıl düşüneceğini seçebilirsin.Sana zarar veren düşüncelerden uzak, seni başarıya ve mutluluğa taşıyacak düşüncelere yakın olursan hayatın olumlu ve sana uygun şekillenir.

Bu anlamda şimdiye kadar haberin olmadan, bilinçsizce oluşturduğun düşünce kalıplarını farkedip, yerlerine kendi seçimlerin olanlarını koymalısın. Böylece hayatının kontrolünü eline almış olur; olaylarla ve kişilerle savrulmazsın.

Önerim; ilişkiler, aile, iş hayatı, kendin, vb.. konulardaki düşünce kalıplarını gözden geçir. Seni yaşamda avantajlı kılacaklar bırak kalsınlar; diğerlerini yenileriyle değiştir ve olacakları izlemeye koyul..!

Hilal Usta        
Uzman Klinik Psikolog